δόκιμος

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

δόκιμος < αρχαία ελληνική δόκιμος < δοκέω, -ῶ

Επίθετο

δόκιμος αρσενικό, δόκιμη θηλυκό, δόκιμο ουδέτερο

1. που περνά από ένα δοκιμαστικό στάδιο πριν αποκτήσει τα πλήρη προνόμια και υποχρεώσεις της θέσης του

   οι δόκιμοι αξιωματικοί

   δόκιμος μοναχός

   δόκιμος δημόσιος υπάλληλος

   βλέπε και μαθητευόμενος

2. που έχει δοκιμαστεί, που έχει αποδείξει τις ικανότητές του

   δόκιμος συγγραφέας

   συνώνυμα: κλασικός

3. (για λέξεις και φράσεις) αποδεκτός επειδή έχει χρησιμοποιηθεί από αναγνωρισμένους συγγραφείς

   αντώνυμα: αδόκιμος

Συγγενικές λέξεις

• δόκιμα (στην καθαρεύουσα: δοκίμως)
• δέχομαι

Μεταφράσεις

    δοκιμασμένος, αναγνωρισμένος

γαλλικά : classique (fr) (για τους auteurs classiques), éprouvé (fr)

Ουσιαστικό

δόκιμος αρσενικό (πληθυντικός : δόκιμοι)

• ο δόκιμος αξιωματικός: έφεδρος που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία περνώντας από ένα δοκιμαστικό στάδιο πριν πάρει το βαθμό του ανθυπολοχαγού

ο καινούριος δόκιμος τοποθετήθηκε στο 3ο Γραφείο

Δείτε επίσης

• μαθητευόμενος