δόκιμος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	δόκιμος	οι	δόκιμοι
γενική	του	δοκίμου & δόκιμου	των	δοκίμων & δόκιμων
αιτιατική	τον	δόκιμο	τους	δοκίμους & δόκιμους
κλητική		δόκιμε		δόκιμοι
όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δόκιμος < αρχαία ελληνική δόκιμος < δοκέω, -ῶ

Επίθετο

δόκιμος αρσενικό, δόκιμη θηλυκό, δόκιμο ουδέτερο

1. που περνά από ένα δοκιμαστικό στάδιο πριν αποκτήσει τα πλήρη προνόμια και υποχρεώσεις της θέσης του

   οι δόκιμοι αξιωματικοί

   δόκιμος μοναχός

   δόκιμος δημόσιος υπάλληλος

   βλέπε και μαθητευόμενος

2. που έχει δοκιμαστεί, που έχει αποδείξει τις ικανότητές του

   δόκιμος συγγραφέας

   ≈ συνώνυμα: κλασικός

3. (για λέξεις και φράσεις) αποδεκτός επειδή έχει χρησιμοποιηθεί από αναγνωρισμένους συγγραφείς

   ≠ αντώνυμα: αδόκιμος

4. (πληροφορική) βεβαιωμένης υποστατότητας (πχ. κόμβος που όντως διασυνδέει υπερπληροφορία [υπερκείμενα, υπερμέσα κτλ.])

Συγγενικές λέξεις

• δόκιμα (στην καθαρεύουσα: δοκίμως)
• δέχομαι

Μεταφράσεις

    δοκιμασμένος, αναγνωρισμένος

γαλλικά : classique (fr) (για τους auteurs classiques), éprouvé (fr)

    δόκιμος μοναχός

γαλλικά : novice (fr) (αρσενικό και θυλικό)

    δόκιμος δημόσιος υπάλληλος

γαλλικά : stagiaire (fr) (αρσενικό και θυλικό)

    δόκιμος αξιωματικός

γαλλικά : cadet (fr)

Ουσιαστικό

δόκιμος αρσενικό (πληθυντικός : δόκιμοι)

1. ο δόκιμος αξιωματικός: έφεδρος που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία περνώντας από ένα δοκιμαστικό στάδιο πριν πάρει το βαθμό του ανθυπολοχαγού

   ο καινούριος δόκιμος τοποθετήθηκε στο 3ο Γραφείο

2. (θρησκεία) λαϊκός που περνά κάποιο διάστημα δοκιμαζόμενος, προκειμένου να ενταχθεί μόνιμα ως μοναχός σε μια μοναστική κοινότητα

   θηλυκό: δόκιμη

Δείτε επίσης

• μαθητευόμενος

Μεταφράσεις

    εκπαιδευόμενος

αγγλικά : cadet (en)

    μοναχός

αγγλικά : novice (en)