δύναμις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δυναμῐ- δυναμε-
ονομαστική	ἡ	δύναμῐς	αἱ	δυνάμεις
γενική	τῆς	δυνάμεως	τῶν	δυνάμεων
δοτική	τῇ	δυνάμει	ταῖς	δυνάμεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δύναμῐν	τὰς	δυνάμεις
κλητική ὦ!		δύναμῐ		δυνάμεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δυνάμει
γεν-δοτ	τοῖν		δυναμέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δύναμις < δύναμαι

Ουσιαστικό

δύναμις θηλυκό

• η σωματική δύναμη, η ισχύς
• η ικανότητα να κάνεις κάτι
• η στρατιωτική δύναμη
• η δύναμη που παρέχει η εξουσία
• η δυνατότητα να υπάρξει κάτι ή να ενεργήσει (σε αντίθεση με την πραγματική ύπαρξη)

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• δύναμις - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δύναμις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δύναμις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.