εγένετο

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /eˈʝe.ne.to/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐γέ‐νε‐το

Ετυμολογία

εγένετο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐγένετο < γ' πρόσωπο ενικού του μέσου αορίστου ἐγενόμηντου ρήματος γίγνομαι

Ρηματικός τύπος

εγένετο

• (λόγιο) παλιότερος τύπος του έγινε, γ΄ πρόσωπο ενικού οριστικής αορίστου του ρήματος γίνομαι

  στη φράση της Παλαιάς Διαθήκης: «εγένετο φως» καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς (Γένεσις, κεφάλαιο α΄)