εγρήγορση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	εγρήγορση	οι	εγρηγόρσεις
γενική	της	εγρήγορσης*	των	εγρηγόρσεων
αιτιατική	την	εγρήγορση	τις	εγρηγόρσεις
κλητική		εγρήγορση		εγρηγόρσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εγρηγόρσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εγρήγορση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐγρήγορ(σις) + -ση & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική vigilance < αρχαία ελληνική ἐγρήγορα, παρακείμενος του ἐγείρω

Προφορά

ΔΦΑ : /eˈɣɾi.ɣoɾ.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐γρή‐γορ‐ση

Ουσιαστικό

εγρήγορση θηλυκό

1. η κατάσταση του ανθρώπου που δεν κοιμάται ή έχει ξυπνήσει ή αγρυπνεί
2. (μεταφορικά) η κατάσταση της συνείδησης που είναι σε ετοιμότητα να αντιληφθεί και να δράσει, η επαγρύπνηση

Εκφράσεις

• εν εγρηγόρσει - ἐν ἐγρηγόρσει

Μεταφράσεις

    εγρήγορση

γαλλικά : éveil (fr)