ενοχή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ενοχή	οι	ενοχές
γενική	της	ενοχής	των	ενοχών
αιτιατική	την	ενοχή	τις	ενοχές
κλητική		ενοχή		ενοχές
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενοχή < μεσαιωνική ελληνική ἐνοχή < αρχαία ελληνική ἐνέχομαι

Ουσιαστικό

ενοχή θηλυκό

1. η κατάσταση του ενεχόμενου σε κολάσιμη ή επιλήψιμη πράξη

   ο εισαγγελέας πρέπει να αποδείξει στο δικαστήριο την ενοχή του κατηγορουμένου

2. (και στον πληθυντικό) η κατάσταση κατά την οποία κάποιος μέμφεται τον εαυτό του για πράξη ή παράλειψή του - το συναίσθημα που συνοδεύει αυτήν την κατάσταση

   δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε για να βοηθήσεις

3. η σχέση του νομικά υπόχρεου προς έναν δεύτερο, όπου η υποχρέωση μπορεί να λάβει τη μορφή παροχής (αγαθού ή υπηρεσίας) ή αυτής της παράλειψης

Μεταφράσεις

    ενοχή

γαλλικά : culpabilité (fr) γερμανικά : Schuld (de)