επέλαση
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | επέλαση | οι | επελάσεις |
| γενική | της | επέλασης* | των | επελάσεων |
| αιτιατική | την | επέλαση | τις | επελάσεις |
| κλητική | επέλαση | επελάσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, επελάσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- επέλαση < (ελληνιστική κοινή) ἐπέλασις < αρχαία ελληνική ἐπελαύνω
Ουσιαστικό
[επεξεργασία]
επέλαση θηλυκό
- (λόγιο) η ορμητική επίθεση (κυρίως ιππικού ή και μεταφορικά)
- ※ Η ασθματική απόλαυση της ερωτικής νιότης προ της επελάσεως του γήρατος ή του θανάτου αποτελεί κοινότατο τόπο στην κλασική ερωτογραφία, συχνά με τις ευλογίες μιας εξαπλουστευμένης επικούρειας φιλοσοφίας (Οβίδιος, Η τέχνη και τα αντίδοτα του Έρωτα, μετάφραση Θοδωρής Παπαγγελής, εκδ. Μεταίχμιο, 2021)
