επιμήκης

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	επιμήκης	επιμήκης	επίμηκες
γενική	επιμήκους	επιμήκους	επιμήκους
αιτιατική	επιμήκη	επιμήκη	επίμηκες
κλητική	επιμήκη(ς)	επιμήκης	επίμηκες
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	επιμήκεις	επιμήκεις	επιμήκη
γενική	επιμήκων	επιμήκων	επιμήκων
αιτιατική	επιμήκεις	επιμήκεις	επιμήκη
κλητική	επιμήκεις	επιμήκεις	επιμήκη

Ετυμολογία

επιμήκης < αρχαία ελληνική ἐπιμήκης < ἐπί + μῆκος

Επίθετο

επιμήκης, -ης, -ες

1. (λόγιο) αυτός που είναι μακρύς και στενός, με μήκος μεγαλύτερο από το πλάτος

   Έξωθεν τείχοι υψηλοί και στερεοί, εν τω μέσω αυλή ύπαιθρος, τετράγωνος ή επιμήκης, επί της αυλής αι θύραι και τα παράθυρα των αποθηκών και των οικημάτων, η δε συγκοινωνία μετά του έξω κόσμου διά πύλης σιδηράς κλεισμένης την νύκτα. (Δημήτριος Βικέλας, Λουκής Λάρας

Συνώνυμα

• μακρόστενος
• μακρουλός
• στενόμακρος

Μεταφράσεις

    επιμήκης

αγγλικά : elongate (en), oblong (en), prolate (en) γαλλικά : allongé (fr)