ερημητήριο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ερημητήριο	τα	ερημητήρια
γενική	του	ερημητηρίου & ερημητήριου	των	ερημητηρίων
αιτιατική	το	ερημητήριο	τα	ερημητήρια
κλητική		ερημητήριο		ερημητήρια
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ερημητήριο < (καθαρεύουσα) ερημητήριον < ερημίτης + -τήριον (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική ermitage < ermite < λατινικά eremita < (ελληνιστική κοινή) ἐρημίτης < αρχαία ελληνική ἔρημος)

Ουσιαστικό

ερημητήριο ουδέτερο

1. το μέρος όπου αποσύρεται ένας ερημίτης

   ≈ συνώνυμα: ασκηταριό, ασκητήριο, αναχωρητήριο, ησυχαστήριο

2. (κατʼ επέκταση) το μέρος όπου αποσύρεται κάποιος για να απομονωθεί από τον κόσμο

   ※  Το σπίτι του ήταν σωστό ερημητήριο, αφού, αν εξαιρεθεί η ετήσια οικογενειακή εισβολή, δεν τον επισκεπτόταν ποτέ κανείς. (Απόστολος Δοξιάδης (1992) Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ [μυθιστόρημα])

   ≈ συνώνυμα: ησυχαστήριο

Μεταφράσεις

    ερημητήριο

αγγλικά : hermitage (en)