ευεργέτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ευεργέτης	οι	ευεργέτες
γενική	του	ευεργέτη	των	ευεργετών
αιτιατική	τον	ευεργέτη	τους	ευεργέτες
κλητική		ευεργέτη		ευεργέτες
όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ευεργέτης < αρχαία ελληνική εὐεργέτης < εὖ + ἔργον

Ουσιαστικό

ευεργέτης αρσενικό (θηλυκό: ευεργέτρια & ευεργέτιδα & ευεργέτισσα)

• που προσφέρει βοήθεια, που κάνει σε κάποιον το καλό

Εκφράσεις

• εθνικός ευεργέτης: που ωφελεί ολόκληρο έθνος προσφέροντας πολλά

  Ο Γεώργιος Αβέρωφ υπήρξε εθνικός ευεργέτης.

Μεταφράσεις

    ευεργέτης

γαλλικά : bienfaiteur (fr)