εφιάλτης
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο | εφιάλτης | οι | εφιάλτες |
| γενική | του | εφιάλτη | των | εφιαλτών |
| αιτιατική | τον | εφιάλτη | τους | εφιάλτες |
| κλητική | εφιάλτη | εφιάλτες | ||
| Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- εφιάλτης < αρχαία ελληνική ἐφιάλτης
Προφορά
[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /e.fiˈal.tis/
Ουσιαστικό
[επεξεργασία]
εφιάλτης αρσενικό
- τρομαχτικό όνειρο
- (κατ’ επέκταση) κάτι πολύ δυσάρεστο ή απειλητικό
Συγγενικά
[επεξεργασία]
Μεταφράσεις
[επεξεργασία]
εφιάλτης
|