εἶρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	εἰρεσ-
ονομαστική	τὸ	εἶρος	τὰ	εἴρη - εἴρεᾰ
γενική	τοῦ	εἴρους - εἴρεος	τῶν	εἰρῶν - εἰρέων
δοτική	τῷ	εἴρει - εἴρεῐ̈	τοῖς	εἴρεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	εἶρος	τὰ	εἴρη - εἴρεα
κλητική ὦ!		εἶρος		εἴρη - εἴρεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἴρει - εἴρεε
γεν-δοτ	τοῖν		εἰροῖν - εἰρέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἶρος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

εἶρος ουδέτερο

1. μαλλί, έριο
2. (φυτό) ζιζάνιο του βαμβακιού, αγριόχορτο (Diotis maritima)

   ≈ συνώνυμα: γναφάλλιον

3. (ιατρική) είδος πυρετού

Συγγενικά

• εἰρεσιώνη
  • νέα ελληνική: ειρεσιώνη

Πηγές

• εἶρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἶρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.