εὐαγγελισμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	εὐαγγελισμός	οἱ	εὐαγγελισμοί
γενική	τοῦ	εὐαγγελισμοῦ	τῶν	εὐαγγελισμῶν
δοτική	τῷ	εὐαγγελισμῷ	τοῖς	εὐαγγελισμοῖς
αιτιατική	τὸν	εὐαγγελισμόν	τοὺς	εὐαγγελισμούς
κλητική ὦ!		εὐαγγελισμέ		εὐαγγελισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐαγγελισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐαγγελισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐαγγελισμός < εὖ + αρχαία ελληνική ἀγγέλλω

Ουσιαστικό

εὐαγγελισμός αρσενικό

• ((ελληνιστική κοινή)) η αναγγελία μιας χαρούμενης είδησης