εὐκρασία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐκρασίᾱ	αἱ	εὐκρασίαι
γενική	τῆς	εὐκρασίᾱς	τῶν	εὐκρασιῶν
δοτική	τῇ	εὐκρασίᾳ	ταῖς	εὐκρασίαις
αιτιατική	τὴν	εὐκρασίᾱν	τὰς	εὐκρασίᾱς
κλητική ὦ!		εὐκρασίᾱ		εὐκρασίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐκρασίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐκρασίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐκρασία < εὔκρατος + -σία

Ουσιαστικό

εὐκρᾱσῐ́α θηλυκό (μεταγενέστερα: εὐκρᾰσίη)

1. ευκρασία, ηπιότητα (για κλίμα)
2. καλή ιδιοσυγκρασία ή καλή κράση

Πηγές

• εὐκρασία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐκρασία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.