εὐλαβής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὐλαβής	τὸ εὐλαβές	οἱ, αἱ εὐλαβεῖς	τὰ εὐλαβῆ
Γενική	τοῦ, τῆς εὐλαβοῦς	τοῦ εὐλαβοῦς	τῶν εὐλαβῶν	τῶν εὐλαβῶν
Δοτική	τῷ, τῇ εὐλαβεῖ	τῷ εὐλαβεῖ	τοῖς, ταῖς εὐλαβέσι(ν)	τοῖς εὐλαβέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὐλαβῆ	τὸ εὐλαβές	τοὺς, τὰς εὐλαβεῖς	τὰ εὐλαβῆ
Κλητική	εὐλαβές	εὐλαβές	εὐλαβεῖς	εὐλαβῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐλαβεῖ
Γενική-Δοτική			εὐλαβοῖν

Ετυμολογία

εὐλαβής < (εὖ) εὐ- + λαμβάνω (αόριστος: ἔλαβον)

Επίθετο

εὐλαβής -ής -ές

1. (κυριολεκτικά) αυτός που κρατά σταθερά κάτι
2. προσεκτικός, συνετός, διακριτικός
3. διστακτικός, δειλός
4. (ελληνιστική κοινή) ευλαβής, ευσεβής (στην Καινή Διαθήκη)
5. που τον αναλαμβάνεις με προσοχή
6. που είναι εύκολο να τον πιάσει κανείς

   ※  ἡ Πενία δ᾽ ἔμπαλιν ἰξώδης τε καὶ εὐλαβὴς (ευκολόπιαστη) καὶ μυρία τὰ ἄγκιστρα ἐκπεφυκότα ἐξ ἅπαντος τοῦ σώματος ἔχουσα, ὡς πλησιάσαντας εὐθὺς ἔχεσθαι καὶ μὴ ἔχειν ῥᾳδίως ἀπολυθῆναι. Λουκιανός, Τίμων, 29

Συγγενικά

• ἀνευλαβής
• εὐλάβεια
• εὐλαβέομαι
• εὐλαβητέον
• εὐλαβῶς

Πηγές

• εὐλαβής - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• εὐλαβής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐλαβής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.