εὐχαριστία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐχαριστίᾱ	αἱ	εὐχαριστίαι
γενική	τῆς	εὐχαριστίᾱς	τῶν	εὐχαριστιῶν
δοτική	τῇ	εὐχαριστίᾳ	ταῖς	εὐχαριστίαις
αιτιατική	τὴν	εὐχαριστίᾱν	τὰς	εὐχαριστίᾱς
κλητική ὦ!		εὐχαριστίᾱ		εὐχαριστίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐχαριστίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐχαριστίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐχαριστία < εὐχαριστέω

Ουσιαστικό

εὐχαριστία

• ευγνωμοσύνη, ευχαριστία