εὔθυμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὔθυμος	τὸ εὔθυμον	οἱ, αἱ εὔθυμοι	τὰ εὔθυμα
Γενική	τοῦ, τῆς εὐθύμου	τοῦ εὐθύμου	τῶν εὐθύμων	τῶν εὐθύμων
Δοτική	τῷ, τῇ εὐθύμῳ	τῷ εὐθύμῳ	τοῖς, ταῖς εὐθύμοις	τοῖς εὐθύμοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὔθυμον	τὸ εὔθυμον	τοὺς, τὰς εὐθύμους	τὰ εὔθυμα
Κλητική	εὔθυμε	εὔθυμον	εὔθυμοι	εὔθυμα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐθύμω
Γενική-Δοτική			εὐθύμοιν

Ετυμολογία

εὔθυμος < εὖ + θυμός + -ος

Επίθετο

εὔθῡμος, -ος, -ον

1. γενναιόδωρος, ευγενικός
2. εύθυμος, χαρούμενος, ξέγνοιαστος
3. ζωηρός, παράφορος

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
εὔθυμος	εὐθυμότερος	εὐθυμότατος
Επίρρημα
εὐθύμως	εὐθυμότερον	εὐθυμότατα

Πηγές

• εὔθυμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔθυμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.