εὔθυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	εὔθυνος	οἱ	εὔθυνοι
γενική	τοῦ	εὐθύνου	τῶν	εὐθύνων
δοτική	τῷ	εὐθύνῳ	τοῖς	εὐθύνοις
αιτιατική	τὸν	εὔθυνον	τοὺς	εὐθύνους
κλητική ὦ!		εὔθυνε		εὔθυνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐθύνω
γεν-δοτ	τοῖν		εὐθύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὔθυνος < εὔθυνα → και δείτε τη λέξη εὐθύνω

Ουσιαστικό

εὔθυνος, -ου

1. (νομικός όρος) δικαστής

   ※  6ος/5ος αιώνς πκε ⌘ Αισχύλος, Πέρσαι, 828

   Ζεύς τοι κολαστὴς τῶν ὑπερκόμπων ἄγαν φρονημάτων ἔπεστιν, εὔθυνος βαρύς.

2. (διοίκηση) αξιωματούχος καθεμιάς από τις 10 φυλές της αρχαίας Αθήνας

   ※  4ος αιώνας πκε ⌘ Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 48.4

   κληροῦσι δὲ καὶ εὐθύνους ἕνα τῆς φυλῆς ἑκάστης

Παράγωγα

• ἀνεύθυνος
• ἀνυπεύθυνος
• προϋπεύθυνος
• ὑπεύθυνος

Δείτε επίσης

• εὐθηνός

Πηγές

• εὔθυνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔθυνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.