ζάκοτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ζάκοτος	τὸ	ζάκοτον
γενική	τοῦ/τῆς	ζακότου	τοῦ	ζακότου
δοτική	τῷ/τῇ	ζακότῳ	τῷ	ζακότῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ζάκοτον	τὸ	ζάκοτον
κλητική ὦ!		ζάκοτε		ζάκοτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ζάκοτοι	τὰ	ζάκοτᾰ
γενική	τῶν	ζακότων	τῶν	ζακότων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ζακότοις	τοῖς	ζακότοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ζακότους	τὰ	ζάκοτᾰ
κλητική ὦ!		ζάκοτοι		ζάκοτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ζακότω	τὼ	ζακότω
γεν-δοτ	τοῖν	ζακότοιν	τοῖν	ζακότοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζάκοτος < ζά- (επιτατικό μόριο) και κότος

Επίθετο

ζάκοτος, -ος, -ον

• ο ιδιαίτερα οργισμένος

Πηγές

• ζάκοτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζάκοτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.