ζευγηλάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ζευγηλάτης	οἱ	ζευγηλάται
γενική	τοῦ	ζευγηλάτου	τῶν	ζευγηλατῶν
δοτική	τῷ	ζευγηλάτῃ	τοῖς	ζευγηλάταις
αιτιατική	τὸν	ζευγηλάτην	τοὺς	ζευγηλάτᾱς
κλητική ὦ!		ζευγηλάτᾰ		ζευγηλάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζευγηλάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ζευγηλάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζευγηλάτης < ζεῦγ(ος) + -ηλάτης < (ἐλαύνω) • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ζευγηλάτης [ᾰ] αρσενικό (θηλυκό ζευγηλατρίς)

• ζευγολάτης

Πηγές

• ζευγηλάτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζευγηλάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.