ζῷον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ζῷον	τὰ	ζῷᾰ
γενική	τοῦ	ζῴου	τῶν	ζῴων
δοτική	τῷ	ζῴῳ	τοῖς	ζῴοις
αιτιατική	τὸ	ζῷον	τὰ	ζῷᾰ
κλητική ὦ!		ζῷον		ζῷᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζῴω
γεν-δοτ	τοῖν		ζῴοιν
2η κλίση, ομάδα 'τέκνον', Κατηγορία όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζῷον < συνηρημένος τύπος της λέξης ζώιον < ζῶ

Ουσιαστικό

ζῷον ουδέτερο

1. καθετί το ζωντανό, που ζει
2. (ζωολογία) ζώο
3. (ζωγραφική) ζωγραφιά, εικόνα

   ζῷα γράψασθαι τὴν ζεῦξιν τοῦ Βοσπόρου (ζωγραφιά της ζεύξης του Βοσπόρου)

Πηγές

• «ζῷον» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ζῷον» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.