θαλασσοκράτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	θᾰλασσοκρᾰτωρ-, θᾰλασσοκρᾰτορ-
ονομαστική	ὁ	θαλασσοκράτωρ	οἱ	θαλασσοκράτορες
γενική	τοῦ	θαλασσοκράτορος	τῶν	θαλασσοκρατόρων
δοτική	τῷ	θαλασσοκράτορῐ	τοῖς	θαλασσοκράτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	θαλασσοκράτορᾰ	τοὺς	θαλασσοκράτορᾰς
κλητική ὦ!		θαλασσοκράτορ		θαλασσοκράτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θαλασσοκράτορε
γεν-δοτ	τοῖν		θαλασσοκρατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θαλασσοκράτωρ < θαλασσο- + -κράτωρ

Ουσιαστικό

θαλασσοκράτωρ, -ορος αρσενικό (ή και θηλυκό)

• θαλασσοκράτορας, ο κυρίαρχος της θάλασσας, ο νικητής στην κυριαρχία των θαλασσίων οδών

  ※  ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 5 (Τερψιχόρη), 82.2

  ἅτε δὲ ἐόντες διάφοροι ἐδηλέοντο αὐτούς, ὥστε θαλασσοκράτορες ἐόντες

  Κι από την ώρα που έγιναν εχθροί, έκαναν ζημιές στη χώρα των Επιδαυρίων, αφού εξουσίαζαν τη θάλασσα

  Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : θαλαττοκράτωρ

Συγγενικά

• θαλασσοκρατέω
• θαλασσοκρατία

→ και δείτε τις λέξεις θάλασσα και κράτος

Πηγές

• θαλασσοκράτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θαλασσοκράτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.