θαυματοποιός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θαυματοποιός	οι	θαυματοποιοί
γενική	του	θαυματοποιού	των	θαυματοποιών
αιτιατική	τον	θαυματοποιό	τους	θαυματοποιούς
κλητική		θαυματοποιέ		θαυματοποιοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θαυματοποιός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική θαυματοποιός < θαῦμα + ποιῶ

Προφορά

ΔΦΑ : /θav.ma.to.piˈos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θαυ‐μα‐το‐ποι‐ός

Ουσιαστικό

θαυματοποιός αρσενικό ή θηλυκό

• που κάνει θαύματα
• που δίνει παραστάσεις παρουσιάζοντας εντυπωσιακά θεάματα ή τεχνάσματα

Μεταφράσεις

    θαυματοποιός

αγγλικά : miracle worker (en) γαλλικά : illusionniste (fr), charlatan (fr), imposteur (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Επίθετο

θαυματοποιός -ός -όν

• που κάνει θαύματα ή αξιοθαύμαστα έργα

  ※  εἰ δὲ παράδοξα ἔπαθε͵ μὴ ἀπιστήσητε· θαυματοποιοὶ γὰρ οἱ ὄνειροι. (Λουκιανός, Περὶ τοῦ ἐνυπνίου 14.11-12)

Ουσιαστικό

θαυματοποιός αρσενικό

• που εκτελεί εντυπωσιακά τεχνάσματα

  ※  σκώπτοντος Ἀττικοῦ τινος τὰς Λακωνικὰς μαχαίρας εἰς τὴν μικρότητα͵ καὶ λέγοντος ὅτι ῥᾳδίως αὐτὰς οἱ θαυματοποιοὶ καταπίνουσιν ἐν τοῖς θεάτροις (Πλούταρχου, Λυκοῦργος, 19.2

Πηγές

• θαυματοποιός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θαυματοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.