θεόφθογγος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θεόφθογγος	τὸ	θεόφθογγον
γενική	τοῦ/τῆς	θεοφθόγγου	τοῦ	θεοφθόγγου
δοτική	τῷ/τῇ	θεοφθόγγῳ	τῷ	θεοφθόγγῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θεόφθογγον	τὸ	θεόφθογγον
κλητική ὦ!		θεόφθογγε		θεόφθογγον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θεόφθογγοι	τὰ	θεόφθογγᾰ
γενική	τῶν	θεοφθόγγων	τῶν	θεοφθόγγων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θεοφθόγγοις	τοῖς	θεοφθόγγοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θεοφθόγγους	τὰ	θεόφθογγᾰ
κλητική ὦ!		θεόφθογγοι		θεόφθογγᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεοφθόγγω	τὼ	θεοφθόγγω
γεν-δοτ	τοῖν	θεοφθόγγοιν	τοῖν	θεοφθόγγοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεόφθογγος < θεό- + αρχαία ελληνική φθόγγ(ος) (ουσιαστικό) + -ος

Επίθετο

θεόφθογγος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. που τα λόγια του είναι εμπνευσμένα από το Θεό
2. συνώνυμο του θεόφθεγκτος

Πηγές

• θεόφθογγος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .