θυμός
Πίνακας περιεχομένων
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| πτώση | ενικός | πληθυντικός | |
|---|---|---|---|
| ονομαστική | θυμός | θυμοί | |
| γενική | θυμού | θυμών | |
| αιτιατική | θυμό | θυμούς | |
| κλητική | θυμέ | θυμοί | |
| Απαντάται κυρίως στον ενικό | |||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- θυμός < αρχαία ελληνική θυμός
Προφορά[επεξεργασία]
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
θυμός αρσενικό
- ισχυρό συναίσθημα δυσαρέσκειας ή και εχθρότητας απέναντι σε κάποιον ή κάτι που μας επηρεάζει αρνητικά και μπορεί να προκαλέσει έντονες και καμιά φορά βίαιες αντιδράσεις
- Είναι καλός κατά βάθος, αλλά παρεκτράπηκε πάνω στο θυμό του
- Άσε κάτω τους θυμούς κι έλα να μιλήσουμε λογικά
[επεξεργασία]
αλλά και
Συνώνυμα[επεξεργασία]
- αγανάκτηση
- αγρίεμα
- άχτι
- εκνευρισμός
- έξαψη
- επιθετικότητα
- κάκια
- μανία
- μίσος
- μπουρίνι
- νεύρα
- νευρίασμα
- οργή
- σύφλογο
- φούρκα
- φρένιασμα
- χολή
Σύνθετα[επεξεργασία]
Αντώνυμα[επεξεργασία]
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
θυμός
Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]
| Πτώση | Ενικός | Δυϊκός | Πληθυντικός |
|---|---|---|---|
| Ονομαστική | θυμός | θυμώ | θυμοί |
| Γενική | θυμοῦ | θυμοῖν | θυμῶν |
| Δοτική | θυμῷ | θυμοῖν | θυμοῖς |
| Αιτιατική | θυμόν | θυμώ | θυμούς |
| Κλητική | θυμέ | θυμώ | θυμοί |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- θυμός < πρωτοελληνική tʰūmós (καπνός, αναπνοή, ψυχή) < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *dʰuh₂mós (καπνός)
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
θυμός αρσενικό
