θύμβρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θύμβρᾱ	αἱ	...?...αι
γενική	τῆς	θύμβρᾱς	τῶν	θυμβρῶν
δοτική	τῇ	θύμβρᾳ	ταῖς	θύμβραις
αιτιατική	τὴν	θύμβρᾱν	τὰς	θύμβρᾱς
κλητική ὦ!		θύμβρᾱ		...?...αι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θύμβρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		θύμβραιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα. Δεν γνωρίζουμε πώς τονίζεται η ονομαστική πληθυντικού.
1η κλίση, Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θύμβρα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

θύμβρα, -ας θηλυκό

• (φυτό) πικρό βότανο (Satureia Thymbra)

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ νούσων [νόσων], (De morbis i-iii), 2.47 p.68, @scaife.perseus

  πινέτω δὲ νῆστις τὰς ἐν μέσῳ ἡμέρας τῶν ἐγχύτων, ἐλελίσφακον, πήγανον, θύμβραν, ὀρίγανον, ἴσον ἐν οἴνῳ ἀκρήτῳ, ὅσον ὀξύβαφον μετὰ πάντων ἐπιπάσσων.

  ※  1ος κε αιώνας ⌘ Διοσκουρίδης Πεδάνιος, Περὶ ἀπλῶν φαρμάκων, (Euporista vel De simplicibus medicinis), 2.41.3, @scaife.perseus

  θύμου ἢ θύμβρας ἢ ὑσσώπου ἀπόζεμα ἢ αὐτὰ λεῖα μετὰ μέλιτος ἐκλειχόμενα·

Άλλες μορφές

• θυμβραία (θηλυκό)
• θυμβραίη (θηλυκό)
• θύμβρη (θηλυκό)
• θυμβρίη (θηλυκό)
• θύμβρον (ουδέτερο)
• θύμβρος (αρσενικό)

Συγγενικά

• Θύμβρα
• Θυμβραῖος
• θυμβρεπίδειπνος
• Θύμβρη
• Θύμβριον
• θυμβρίτης
• θυμβροφάγος
• Θυμβροφάγος
• θυμβρώδης

Πηγές

• θύμβρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θύμβρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.