θῆλυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλίση (Παρατηρήσεις)
Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	θῆλῠς	θήλειᾰ	θῆλῠ	θήλεις	θήλειαι	θήλεᾰ
Γενική	θήλεος	θηλείας	θήλεος	θηλέων	θηλειῶν	θηλέων
Δοτική	θήλει	θηλείᾳ	θήλει	θήλεσι(ν)	θηλείαις	θήλεσι(ν)
Αιτιατική	θῆλῠν	θήλειᾰν	θῆλῠ	θήλεις	θηλείας	θήλεᾰ
Κλητική	θῆλῠ	θήλειᾰ	θῆλῠ	θήλεις	θήλειαι	θήλεᾰ
Πτώσεις				Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική				θήλει	θηλεία	θήλει
Γενική-Δοτική				θηλέοιν	θηλείαιν	θηλέοιν

Ετυμολογία

θῆλυς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰeh₁(y)-

Επίθετο

θῆλυς

1. θηλυκός
2. γυναικείος
3. (για φυτά) που παράγει καρπό
4. γόνιμος
5. (μεταφορικά) (για πρόσωπα ή πράγματα) μαλακός, αδύνατος, τρυφερός
6. (πυθαγόρειοι) ζυγός (αριθμός)

Αντώνυμα

• ἄρρην

Πηγές

• «θῆλυς» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «θῆλυς» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.