θῶκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	θῶκος	οἱ	θῶκοι
γενική	τοῦ	θώκου	τῶν	θώκων
δοτική	τῷ	θώκῳ	τοῖς	θώκοις
αιτιατική	τὸν	θῶκον	τοὺς	θώκους
κλητική ὦ!		θῶκε		θῶκοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θώκω
γεν-δοτ	τοῖν		θώκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

θῶκος, -ου αρσενικό

• θώκος, ιωνικός & επικός τύπος του θᾶκος

  ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 1.667, @scaife.perseus

  ὧς ἄρʼ ἔφη, καὶ θῶκον ἐφίζανε πατρὸς ἑοῖο

Πηγές

• θᾶκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θῶκος, θᾶκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.