κάμμαρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κάμμαρος	οἱ	κάμμαροι
γενική	τοῦ	καμμάρου	τῶν	καμμάρων
δοτική	τῷ	καμμάρῳ	τοῖς	καμμάροις
αιτιατική	τὸν	κάμμαρον	τοὺς	καμμάρους
κλητική ὦ!		κάμμαρε		κάμμαροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καμμάρω
γεν-δοτ	τοῖν		καμμάροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάμμαρος < προελληνική

Ουσιαστικό

κάμμαρος αρσενικό

1. (ιχθυολογία) είδος αστακού
2. (φυτό) είδος ακονίτου / ακονίτη, που χρησιμοποιείται ως δροσιστικό φάρμακο
3. (ελληνιστική σημασία, φυτό) φυτό της οικογένειας Ranunculaceae
4. (ελληνιστική σημασία, φυτό) μανδραγόρας

Άλλες μορφές

• κᾰ́μᾰρος
• κᾰμμᾰρῐ́ς
• κᾰ́μμορον

Συγγενικά

• νέα ελληνική: Καμερούν!

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• κάμμαρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.