κάνεον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κᾰνεο-, κᾰνου-
ονομαστική	τὸ	κάνεον > κανοῦν	τὰ	κάνεᾰ   > κανᾶ
γενική	τοῦ	κανέου > κανοῦ	τῶν	κανέων > κανῶν
δοτική	τῷ	κανέῳ   > κανῷ	τοῖς	κανέοις > κανοῖς
αιτιατική	τὸ	κάνεον > κανοῦν	τὰ	κάνεᾰ   > κανᾶ
κλητική ὦ!		κάνεον > κανοῦν		κάνεᾰ   > κανᾶ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κανέω   > κανώ
γεν-δοτ	τοῖν		κανέοιν   > κανοῖν
2η κλίση, ομάδα 'κάνεον κανοῦν', Κατηγορία 'κάνεον' όπως «κάνεον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάνεον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κάνεον ουδέτερο

• το κάνιστρο

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : κανοῦν (συνηρημένο)
• κάνειον

Πηγές

• κάνεον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάνεον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.