κάπος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κάπος	οι	κάποι
γενική	του	κάπου	των	κάπων
αιτιατική	τον	κάπο	τους	κάπους
κλητική		κάπε		κάποι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάπος < (άμεσο δάνειο) βενετική , (άμεσο δάνειο) ιταλική capo. Δείτε και καπετάνιος.

Ουσιαστικό

κάπος αρσενικό

1. (στρατιωτικός όρος) ο επικεφαλής (στρατιωτών), επί τουρκοκρατίας ο κλέφτης που έστηνε σε περάσματα ενέδρα για ληστεία
   • Οι Κάποι ήταν αγροφύλακες με αυξημένες εξουσίες (Σωφρονάς, Αντώνιος Γ. "Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και οι κάποι Σαχλαίοι." περιοδικό Ακοβίτικα Νέα pdf Μάρτιος 2005 πρόσβαση:2019.03.22.)
   • Θεόδωρος Κολοκοτρώνης [...] Λίγο μετά και σε ηλικία 15 ετών διορίσθηκε κάπος στην επαρχία Λεονταρίου. (arcadia.ceid.upatras πρόσβαση:2019.03.22.)
2. καπετάνιος, αρχηγός
   • -Κι ἀπέ, τὸ θρύλο νὰ σοῦ πῶ ποὺ μοῦ ῾πε μαῦρος κάπος / τὴ νύχτα ποὺ μᾶς ἔγλειφε φωτιὰ στὸ Μαρακές. (Νίκος Καββαδίας, Μουσώνας)

Μεταφράσεις

    κάπος

→ δείτε τη λέξη καπετάνιος → δείτε τις λέξεις κάπο και Κάπο (στα ναζιστικά στρατόπεδα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κάπος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κάπος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ανάσα, αναπνοή

Άλλες μορφές

• κάπυς
• κάφος

Δείτε επίσης

• κᾶπος (δωρικός τύπος του κῆπος)

Πηγές

• κάπος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .