κήδευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κήδευση	οι	κηδεύσεις
γενική	της	κήδευσης*	των	κηδεύσεων
αιτιατική	την	κήδευση	τις	κηδεύσεις
κλητική		κήδευση		κηδεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κηδεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κήδευση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κήδευσις < αρχαία ελληνική κηδεύω < κῆδος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈci.ðef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κή‐δευ‐ση

Ουσιαστικό

κήδευση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κηδεύω

Άλλες μορφές

• κηδεία

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κηδεύω

Μεταφράσεις

    κήδευση

→ δείτε τη λέξη κηδεία

Πηγές

• «κηδεύω (κήδευση)» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)