καβάδιν

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καβάδιν < τοπωνύμιο Κάβαδα + -ιν

Ουσιαστικό

καβάδιν ουδέτερο

1. (ενδυμασία)
   1. μακρύ ρούχο για άνδρες ή γυναίκες

      ※  12ος αιώνας ⌘ Πτωχοπρόδρομος, ανωνύμου, (τέσσερα επαιτικά ποιήματα), Ποίημα Γ', στίχ. 66 (66-69) @georgakas.lit.auth.gr

      τσάντσαλον εἶχε στούπινον, καβάδιν λερωμένον,
      κ’ ἐφόρει το μονάλλαγος χειμῶνα καλοκαίριν,
      καὶ τώρα, βλέπεις, γέγονε λαμπρὸς καὶ λουρικάτος,
      παραγεμιστοτράχηλος, μεταξοσφικτουράτος.

      Hans Eideneier (επιμ.), Πτωχοπρόδρομος, κριτική έκδοση, με σχέδια του Αλέκου Φασιανού, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012.

   2. ένδυμα για στρατιώτες ή αγρότες
   3. πολυτελές ένδυμα αξιωματούχων
   • → και δείτε τη λέξη καβάδι
2. (μετωνυμία) αξίωμα

Πηγές

• καβάδιν -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].