καγκελάριος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	καγκελάριος	οι	καγκελάριοι
γενική	του/της του	καγκελαρίου καγκελάριου	των	καγκελαρίων & καγκελάριων
αιτιατική	τον/την	καγκελάριο	τους/τις τους	καγκελαρίους καγκελάριους
κλητική		καγκελάριε		καγκελάριοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής ενικού και αιτιατικής πληθυντικού, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «βιομήχανος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καγκελάριος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική καγκελ(λ)άριος (όψιμη ελληνιστική) < υστερολατινική cancellarius (ρωμαίος δικαστικός κλητήρας) < λατινική cancelli τα κάγκελα, κιγκλίδωμα, πληθυντικός του cancellus)

• για το αξίωμα στη Γερμανία < σημασιολογικό δάνειο από τη γερμανική Kanzler

Προφορά

ΔΦΑ : /kaŋ.ɟeˈla.ɾi.os/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐γκε‐λά‐ρι‐οσ

Ουσιαστικό

καγκελάριος αρσενικό ή θηλυκό

• τίτλος που συνοδεύει διάφορα αξιώματα, όπως του αρχηγού της κυβέρνησης (πρωθυπουργού στη Γερμανία και την Αυστρία ή του υπουργού Χρηματοοικονομικών στο Ηνωμένο Βασίλειο

Συγγενικές λέξεις

• καγκελαρία

→ και δείτε τη λέξη κάγκελο

Μεταφράσεις

    τίτλος

αγγλικά : chancellor (en) γαλλικά : chancelier (fr) γερμανικά : Kanzler (de) εσπεράντο : kanceliero (eo) ιαπωνικά : 宰相 (ja) (saishō) κινεζικά : 总理 (zh) (zǒnglǐ) (總理)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καγκελάριος, λέξη του 6ου αιώνα < (διαχρονικό δάνειο) υστερολατινική cancellarius (ρωμαίος δικαστικός κλητήρας) < λατινική cancelli τα κάγκελα, κιγκλίδωμα, πληθυντικός του cancellus)

Ουσιαστικό

καγκελάριος αρσενικό

• ανώτατος αξιωματούχος

  άλλες μορφές: καντζιλάριος

Συγγενικές λέξεις

• ἀντικαγκελλάριος
• καγκελαρία, καντζελαρία, καντζιλαρία
• καγκελοθυρίς, καγκελλοθυρίς

→ και δείτε τις λέξεις κάγκελον και κάγκελο(ν)

Πηγές

• καγκελάριος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].