καθαριότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καθαριότης	αἱ	καθαριότητες
γενική	τῆς	καθαριότητος	τῶν	καθαριοτήτων
δοτική	τῇ	καθαριότητῐ	ταῖς	καθαριότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	καθαριότητᾰ	τὰς	καθαριότητᾰς
κλητική ὦ!		καθαριότης		καθαριότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καθαριότητε
γεν-δοτ	τοῖν		καθαριοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καθαριότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καθαρειότης < καθάρει(ος), με ιωτακισμό < καθάριο(ς) + -της

Ουσιαστικό

καθαριότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η καθαριότητα

Πηγές

• καθαριότης, καθαρειότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.