κακία

Δείτε επίσης : Κακία, κακιά, κάκια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κακία	οι	κακίες
γενική	της	κακίας	των	κακιών
αιτιατική	την	κακία	τις	κακίες
κλητική		κακία		κακίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κακία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κακία^[1] < κακός

κακία θηλυκό

η ιδιότητα του κακού, η επιθυμία ή η τάση να κάνει κάποιος κακές πράξεις
Ο Ηρακλής έπρεπε να διαλέξει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει: τον δρόμο της αρετής ή τον δρόμο της κακίας;
λόγος ή πράξη που δείχνει έχθρα και αποσκοπεί στο να πληγώσει τον άλλον
αυτό που είπες ήταν μεγάλη κακία
η μνησικακία, το να κρατάει κάποιος μέσα του την ανάμνηση του κακού που του έκανε κάποιος άλλος
μου κρατάει κακία για κάτι που έγινε πριν από πολλά χρόνια

Ώστε δε δέχεσαι τη συγγνώμη μου; Η κακία θα σου μείνει!

κρατάω κακία
※ Μας χαιρέτησε με αγάπη να δείξει πως δε μας κρατούσε κακία. (Διδώ Σωτηρίου, Εντολή, 1976 [μυθιστόρημα])
αργία μήτηρ πάσης κακίας

→ και δείτε τη λέξη κακός

κακία

κρατάω κακία

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακίᾱ	αἱ	κακίαι
γενική	τῆς	κακίᾱς	τῶν	κακιῶν
δοτική	τῇ	κακίᾳ	ταῖς	κακίαις
αιτιατική	τὴν	κακίᾱν	τὰς	κακίᾱς
κλητική ὦ!		κακίᾱ		κακίαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κακίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κακία < κακ(ός) + -ία

κᾰκία θηλυκό

→ και δείτε τη λέξη κακός

κακία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κακία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.