καλόκαιρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καλόκαιρος	οἱ	καλόκαιροι
γενική	τοῦ	καλοκαίρου	τῶν	καλοκαίρων
δοτική	τῷ	καλοκαίρῳ	τοῖς	καλοκαίροις
αιτιατική	τὸν	καλόκαιρον	τοὺς	καλοκαίρους
κλητική ὦ!		καλόκαιρε		καλόκαιροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καλοκαίρω
γεν-δοτ	τοῖν		καλοκαίροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλόκαιρος < αρχαία ελληνική καλός (καλό-) + καιρός

Ουσιαστικό

καλόκαιρος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) καλή εποχή (glossa → δείτε  λατινικά: bonum tempus)

Πηγές

• καλόκαιρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.