καρντάσης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καρντάσης	οι	καρντάσηδες
γενική	του	καρντάση	των	καρντάσηδων
αιτιατική	τον	καρντάση	τους	καρντάσηδες
κλητική		καρντάση		καρντάσηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καρντάσης < (άμεσο δάνειο) τουρκική kardaş < kardeş (αδελφός από την ίδια κοιλιά) < οθωμανική τουρκική قارنداش

Προφορά

ΔΦΑ : /karˈda.sis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : καρ‐ντά‐σης

Ουσιαστικό

καρντάσης αρσενικό (θηλυκό καρντάσαινα ή καρντασίνα)

• (λαϊκότροπο) αδελφός, σύντροφος, φίλος

  ※  Τσουγκρίσματα δυνατά, για ν’ ακουστούν και πιο δίπλα, να ξέρουν όλοι ότι διασκεδάζει ο Βάγγος εδώ πέρα, ο Βάγγος ο κουβαρντάς, ο ξηγημένος, ο μπεκιάρης, ο καρντάσης, ο μπεσαλής, ο μόρτης, ο αλήτης, ο άντρας. Μετά της κυρίας του φυσικά (Λένος Χρηστίδης, Η Μελαμψή Παρθένος, εκδ. Καστανιώτη, 2014)

Άλλες μορφές

• αρκαντάσης
• καρντάσι

Μεταφράσεις

    καρντάσης

→ δείτε τις λέξεις αδερφός, σύντροφος και φίλος