κατάλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάλυσῐς	αἱ	καταλύσεις
γενική	τῆς	καταλύσεως	τῶν	καταλύσεων
δοτική	τῇ	καταλύσει	ταῖς	καταλύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάλυσῐν	τὰς	καταλύσεις
κλητική ὦ!		κατάλυσῐ		καταλύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταλύσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάλυσις < καταλύ(ω) + -σις < κατά + αρχαία ελληνική λύω

Ουσιαστικό

κατάλυσις, -εως θηλυκό

1. ανατροπή, διάλυση
2. κατάργηση
3. τέλος
   1. τέλος πολέμου
   2. τέρμα
4. συνώνυμο του κατάλυμα: μέρος ανάπαυσης, κατοικία

Εκφράσεις

• εἰς κατάλυσιν

Συγγενικά

• κατάλυμα
• καταλύσιμος

→ και δείτε τις λέξεις καταλύω, λύσις και λύω

Πηγές

• κατάλυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατάλυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.