κατάργησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάργησῐς	αἱ	καταργήσεις
γενική	τῆς	καταργήσεως	τῶν	καταργήσεων
δοτική	τῇ	καταργήσει	ταῖς	καταργήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάργησῐν	τὰς	καταργήσεις
κλητική ὦ!		κατάργησῐ		καταργήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταργήσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταργησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάργησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταργέω / καταρνῶ (< κατ- + ἀργέω) , καταργη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάργηση

Ουσιαστικό

κατάργησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ακύρωση

Πηγές

• κατάργησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.