καταλαλιά

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	καταλαλιά	οι	καταλαλιές
γενική	της	καταλαλιάς	των	καταλαλιών
αιτιατική	την	καταλαλιά	τις	καταλαλιές
κλητική		καταλαλιά		καταλαλιές
Οι καταλήξεις προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

καταλαλιά < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή καταλαλιά < αρχαία ελληνική καταλαλέω / καταλαλῶ + -ιά. Μορφολογικά αναλύεται σε κατα- + λαλιά

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ka.ta.laˈʎa/ (με συνίζηση)

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐λα‐λιά

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

καταλαλιά θηλυκό

(λαϊκότροπο) κακολογία, συκοφαντία
※ Ο αντισημιτισμός, που ενδημούσε παλαιόθεν στις χώρες της χριστιανικής Ευρώπης, βρήκε τη φρικώδη κορύφωσή του στο Ολοκαύτωμα. Η υποβόσκουσα εχθρότης έναντι των Εβραίων, προϊόν δαιμονοποίησης με θρησκευτική αφετηρία, καθώς και η καταλαλιά για ορισμένα στοιχεία της συμπεριφοράς τους (τοκογλυφία, αυτοπροστατευτική απομόνωση κ.ά.), εξηγήσιμα ως παράγοντες επιβίωσης σε συχνά άξενο περιβάλλον, κωδικοποιήθηκαν εγκληματικά από τη χιτλερική Γερμανία και συγκρότησαν το πιο χυδαίο κατηγορώ εναντίον ανθρώπων, με αφορμή την καταγωγή τους. Η φρίκη του Ολοκαυτώματος ήταν η μοιραία συνέπεια της εγκληματικής ναζιστικής λογικής, που στιγματίζει ανεξίτηλα την πεπολιτισμένη Ευρώπη. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 02.08.2014)

Συγγενικά[επεξεργασία]

→ και δείτε τις λέξεις κατά και λαλώ

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

καταλαλιά

→ δείτε τις λέξεις κακολογία και συκοφαντία

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καταλαλιᾱ́	αἱ	καταλαλιαί
γενική	τῆς	καταλαλιᾶς	τῶν	καταλαλιῶν
δοτική	τῇ	καταλαλιᾷ	ταῖς	καταλαλιαῖς
αιτιατική	τὴν	καταλαλιᾱ́ν	τὰς	καταλαλιᾱ́ς
κλητική ὦ!		καταλαλιᾱ́		καταλαλιαί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταλαλιᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		καταλαλιαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

καταλαλιά (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταλαλέω / καταλαλ(ῶ) + -ιά < κατά + λαλέω / λαλῶ < λάλος

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

καταλαλιά θηλυκό

(ελληνιστική κοινή) κακολογία, καταλαλιά

Πηγές[επεξεργασία]

καταλαλιά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
καταλαλιά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

καταλαλιά

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

καταλαλιά

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση