καταπάτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καταπάτησῐς	αἱ	καταπατήσεις
γενική	τῆς	καταπατήσεως	τῶν	καταπατήσεων
δοτική	τῇ	καταπατήσει	ταῖς	καταπατήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	καταπάτησῐν	τὰς	καταπατήσεις
κλητική ὦ!		καταπάτησῐ		καταπατήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπατήσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταπατησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπάτησις < αρχαία ελληνική καταπατέω / καταπατιῶ, καταπατη- + -σις < κατα- + πατέω / πατιῶ

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: καταπάτηση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

καταπάτησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ποδοπάτημα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πατέω και πάτος

Πηγές

• καταπάτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.