καταπέλτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καταπέλτης	οι	καταπέλτες
γενική	του	καταπέλτη	των	καταπελτών
αιτιατική	τον	καταπέλτη	τους	καταπέλτες
κλητική		καταπέλτη		καταπέλτες
όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπέλτης < αρχαία ελληνική καταπέλτης, άλλη γραφή του καταπάλτης < κατά + πάλλω

Ουσιαστικό

καταπέλτης αρσενικό

1. πολεμικό μηχάνημα που εκσφενδονίζει βλήματα σε μεγάλη απόσταση
2. (μεταφορικά) αυτός που συντρίβει τον αντίπαλό του σε διάλογο ή δίκη με τα επιχειρήματά του ή τις κατηγορίες που του απευθύνει

   Καταπέλτης ο ιατροδικαστής για το θάνατο του καρδιοπαθούς (εφημερίδα ΕΘΝΟΣ On Line, 16/7/2014)

Δείτε επίσης

• καταπέλτης στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    καταπέλτης

αγγλικά : catapult (en) γαλλικά : catapulte (fr)