καταπέλτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καταπέλτης	οι	καταπέλτες
γενική	του	καταπέλτη	των	καταπελτών
αιτιατική	τον	καταπέλτη	τους	καταπέλτες
κλητική		καταπέλτη		καταπέλτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπέλτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική καταπέλτης, άλλη γραφή του καταπάλτης < → δείτε τις λέξεις κατά και πάλλω

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.taˈpel.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐πέλ‐της

Ουσιαστικό

καταπέλτης αρσενικό

1. (ιστορία, οπλισμός) πολεμικό μηχάνημα που εκσφενδονίζει βλήματα σε μεγάλη απόσταση
2. (μεταφορικά) αυτός που συντρίβει τον αντίπαλό του σε διάλογο ή δίκη με τα επιχειρήματά του ή τις κατηγορίες που του απευθύνει

   ※  Καταπέλτης ο ιατροδικαστής για το θάνατο του καρδιοπαθούς (εφημερίδα Έθνος On Line, 16/7/2014 @ethnos.gr)

Δείτε επίσης

• καταπέλτης στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    καταπέλτης

αγγλικά : catapult (en) γαλλικά : catapulte (fr), passerelle (fr) d' embarquement (fr)

Πηγές

• καταπέλτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• καταπέλτης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καταπέλτης	οἱ	καταπέλται
γενική	τοῦ	καταπέλτου	τῶν	καταπελτῶν
δοτική	τῷ	καταπέλτῃ	τοῖς	καταπέλταις
αιτιατική	τὸν	καταπέλτην	τοὺς	καταπέλτᾱς
κλητική ὦ!		καταπέλτᾰ		καταπέλται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπέλτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		καταπέλταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

καταπέλτης, -ου αρσενικό

• άλλη μορφή του καταπάλτης

Πηγές

• καταπέλτης, καταπάλτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.