καταφαγᾶς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	καταφαγᾶς
γενική	τοῦ	καταφαγᾶ
δοτική	τῷ	καταφαγᾷ
αιτιατική	τὸν	καταφαγᾶν
κλητική ὦ!		καταφαγᾶ
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'Μηνᾶς' όπως «Μηνᾶς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταφαγᾶς < κατα- + φαγᾶς

Ουσιαστικό

καταφαγᾶς

• (ελληνιστική κοινή) ο φαγάς, ο λαίμαργος

Συνώνυμα

• φαγᾶς / κατωφαγᾶς

Πηγές

• καταφαγᾶς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.