κατουρλής

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κατουρλής	οι	κατουρλήδες
γενική	του	κατουρλή	των	κατουρλήδων
αιτιατική	τον	κατουρλή	τους	κατουρλήδες
κλητική		κατουρλή		κατουρλήδες
όπως «μπαλωματής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατουρλής < μεσαιωνική ελληνική κατουρλής < αρχαία ελληνική κατουρέω / κατουρῶ

Ουσιαστικό

κατουρλής αρσενικό (θηλυκό: κατουρλού / κατρουλού)

1. (προφορικό) (χαϊδευτικά) κάποιος (ιδίως κάποιο μωρό) που κατουράει συχνά ή πάνω του
2. (μεταφορικά) (προφορικό) δειλός

Άλλες μορφές

• κατρουλής

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις κατουρώ και ούρο

Μεταφράσεις

    κατουρλής