κεραμεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κεραμεύς	οἱ	κεραμεῖς - κεραμῆς*
γενική	τοῦ	κεραμέως	τῶν	κεραμέων
δοτική	τῷ	κεραμεῖ	τοῖς	κεραμεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κεραμέᾱ	τοὺς	κεραμέᾱς
κλητική ὦ!		κεραμεῦ		κεραμεῖς - κεραμῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κεραμῆ1 ή κεραμεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		κεραμέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κεραμεύς < κέραμ(ος) (αρσενικό) + -εύς. Ήδη 𐀐𐀨𐀕𐀄 (ke-ra-me-u).

Ουσιαστικό

κεραμεύς, -έως αρσενικό

1. (κεραμική, επάγγελμα) κεραμέας

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 18 (Σ. Ὁπλοποιία.), στίχ. 601 (599-602)

   οἱ δ᾽ ὁτὲ μὲν θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι
   ῥεῖα μάλ᾽, ὡς ὅτε τις τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν
   ἑζόμενος κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν·
   ἄλλοτε δ᾽ αὖ θρέξασκον ἐπὶ στίχας ἀλλήλοισι

   και πότ᾽ ετρέχαν κυλητά με πόδια μαθημένα,
   ωσάν σταμνάς, οπού τροχόν αρμόδιον στην παλάμην
   την τριγυρνά καθήμενος να δοκιμάσει αν τρέχει,
   και πότε αράδα έτρεχαν αντίκρυ στην αράδα.

   Μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς @greek-language.gr

2. (και σε επιθετική χρήση) που είναι κεραμέας

   ↪ κεραμεὺς ἅνθρωπος

Εκφράσεις

• καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει

Συγγενικά

• Κεραμεῖς, αττικός τύπος : Κεραμῆς
• κεραμεύω

σύνθετα:

• λεπτοκεραμεύς
• χλουβοκεραμεύς

→ και δείτε τη λέξη κέραμος

Πηγές

• κεραμεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κεραμεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.