κεφαλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κεφᾰλῐδ-
ονομαστική	ἡ	κεφαλίς	αἱ	κεφαλίδες
γενική	τῆς	κεφαλίδος	τῶν	κεφαλίδων
δοτική	τῇ	κεφαλίδῐ	ταῖς	κεφαλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κεφαλίδᾰ	τὰς	κεφαλίδᾰς
κλητική ὦ!		κεφαλίς*		κεφαλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κεφαλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		κεφαλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Κεφαλίδες (κύλινδροι) ενός βιβλίου.

Ετυμολογία

κεφαλίς < κεφαλ(ή) + υποκοριστικό επίθημα -ίς

Ουσιαστικό

κεφαλίς θηλυκό

1. (υποκοριστικό)
2. (υπόδηση) μέρος του παπουτσιού
3. (ελληνιστική σημασία)
   1. κεφαλάκι, όπως το κεφάλι σκόρδου
   2. άκρο, όπως το κεφάλι καρφιού
   3. επικεφαλίδα μιας στήλης κειμένου
   4. κύλινδρος ενός βιβλίου, τόμος
   5. (αρχιτεκτονική) κιονόκρανο, μικρή αψίδα
   6. (ναυτικός όρος) καραβόσκοινο
   7. (στον πληθυντικό) κεφαλίδες: επάλξεις

Πηγές

• κεφαλίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κεφαλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.