κηδεμόνας

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

πτώσεις ↓	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	κηδεμόνας	οι	κηδεμόνες
γενική	του/της	κηδεμόνα & κηδεμόνος	των	κηδεμόνων
αιτιατική	τον/την	κηδεμόνα	τους/τις	κηδεμόνες
κλητική		κηδεμόνα		κηδεμόνες
Ο πρώτος τύπος της γενικής ενικού, μόνο για το αρσενικό. Ο δεύτερος τύπος, και για τα δύο γένη, είναι λόγιος.
Παράρτημα

κηδεμόνας < αρχαία ελληνική από το ρ. κήδομαι= φροντίζω (κηδεμών)

κηδεμόνας αρσενικό ή θηλυκό

ο φυσικός γονέας ή άλλο άτομο που, κατά το νόμο, αναλαμβάνει να φροντίζει και να επιβλέπει ένα ανήλικο ή ένα πρόσωπο χωρίς αυτεξουσιότητα, να διαχειρίζεται την περιουσία του και να έχει τη ευθύνη της εκπροσώπησής του
≈ συνώνυμα: επιτηρητής, επίτροπος, προστάτης, φροντιστής
(μεταφορικά‑μειωτικό) αυτός που αναλαμβάνει να προστατεύει κάποιον άλλο, αλλά στην πραγματικότητα του επιβάλλει τη θέλησή του
(ιατρική) ορθοπεδικό μηχάνημα που υποβοηθά την κινητική λειτουργία ή την αποκατάσταση κινητικού προβλήματος

κηδεμόνας