κηλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κηλίς	αἱ	κηλῖδες
γενική	τῆς	κηλῖδος	τῶν	κηλίδων
δοτική	τῇ	κηλῖδῐ	ταῖς	κηλῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κηλῖδᾰ	τὰς	κηλῖδᾰς
κλητική ὦ!		κηλίς*		κηλῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κηλῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		κηλίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηλίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κηλίς, -ῖδος θηλυκό

1. η κηλίδα, ο λεκές (ιδίως για αίμα)
2. (μεταφορικά)
   1. ελάττωμα
   2. η ατίμωση

Συγγενικά

• κηλιδόω
• κηλιδωτός

Πηγές

• κηλίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κηλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.