κιονόκρανον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κιονόκρανον	τὰ	κιονόκρανᾰ
γενική	τοῦ	κιονοκράνου	τῶν	κιονοκράνων
δοτική	τῷ	κιονοκράνῳ	τοῖς	κιονοκράνοις
αιτιατική	τὸ	κιονόκρανον	τὰ	κιονόκρανᾰ
κλητική ὦ!		κιονόκρανον		κιονόκρανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κιονοκράνω
γεν-δοτ	τοῖν		κιονοκράνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κιονόκρανον < κίων + κρανίον

Ουσιαστικό

κιονόκρανον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (αρχιτεκτονική) το κιονόκρανο

Άλλες μορφές

• κιόκρανον

Πηγές

• κιονόκρανον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.