κλάκα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κλάκα	οι	κλάκες
γενική	της	κλάκας		—
αιτιατική	την	κλάκα	τις	κλάκες
κλητική		κλάκα		κλάκες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλάκα < (άμεσο δάνειο) γαλλική claque (προφορά /klak/) + -α < claquer < πρωτογερμανική *klakōną < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *glag- (θορυβώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkla.ka/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κλά‐κα

Ουσιαστικό

κλάκα θηλυκό

• ομάδα ατόμων που προσπαθεί να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις σε δημόσιες εκδηλώσεις με επευφημίες ή αποδοκιμασίες

Συγγενικά

• κλακαδόρος

Μεταφράσεις

    κλάκα

αγγλικά : claque (en)